Spółdzielnie energetyczną mogą tworzyć zarówno konsumenci, jak i producenci energii ze źródeł odnawialnych. Mogą to być gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa, jednostki samorządu lokalnego oraz inni odbiorcy i wytwórcy energii. W jednej spółdzielni energetycznej może uczestniczyć do 1000 członków. Spółdzielnia energetyczna działa na obszarze maksymalnie trzech gmin wiejskich lub wiejsko-miejskich sąsiadujących ze sobą, a jej członkowie muszą być przyłączeni do tego samego operatora systemu dystrybucyjnego.

Spółdzielnia energetyczna powinna umożliwić pokrycie z własnych źródeł wytwórczych minimum 70% energii elektrycznej zużywanej przez jej członków, a produkowana energia musi pochodzić ze źródeł odnawialnych. Dodatkowo wielkość spółdzielni energetycznej jest ograniczona do 10 MW mocy zainstalowanej elektrycznej. W odróżnieniu od klastrów energii, spółdzielnie energetyczne są zwolnione z części opłat za dystrybucję, co dodatkowo pozwala na obniżenie cen energii elektrycznej i wzrost korzyści dla jej członków.

Spółdzielnie energetyczne funkcjonują w systemie opustów – podobnie jak prosumenci. W przypadku spółdzielni energetycznej współczynnik energii oddanej do sieci do energii pobranej do sieci wynosi 0,6 (oznacza to, że z sieci odebrać możemy jedynie 60% energii, którą wcześniej do niej wprowadziliśmy). Rozwiązaniem w tym przypadku może być system magazynowania energii należący do spółdzielni energetycznej bądź jej członków.